Alentejo wyróżnia się na tle pozostałych regionów Portugalii przyjaznym klimatem, zadziwiającą architekturą oraz ciekawym wybrzeżem. Region jest największy w kraju i chociaż nie został jeszcze ogarnięty przez masową turystykę dysponuje wieloma walorami, dla których warto do niego przyjechać. Przepiękne dęby korkowe i drzewa oliwne przybierają latem barwę palonej ochry, na bujnych ziemiach uprawia się pszenicę, owies, winorośl, słonecznik i pomidory, podróżowanie między nimi może być naprawdę przyjemne. Po drodze mija się ogromne przestrzenie z rozrzuconymi, wybielonymi miastami i wioskami, przypadkiem można trafić na malowniczo położony zamek lub romańskie ruiny. Alentejo to również rozległe plaże Atlantyku, na których wypoczynek doceni niejeden miłośnik kąpieli słonecznych.

Rozległa kraina położona w środkowej i południowej części kraju zajmuje prawie jedną trzecią jego powierzchni. Sąsiaduje z takimi regionami jak Montahas na północy, Algarve na południu oraz Wybrzeże Lizbońskie i Costa de Prata w części północno-zachodniej. Nazwa Alentejo pochodzi od słów „Alem do Tejo”, czyli „za Tagiem” – rzeką Tag meandrującą na na północy regionu. Geograficznie w skład tego zakątka Portugalii wchodzi część Dolna – Alto i Górna – Baixo, nie brakuje wijących się wśród nich małych rzek i sztucznych jezior. Klimat w tym regionie jest zróżnicowany, tereny w głębi lądu nękane są latem przez kontynentalne masy suchego, gorącego powietrza i nie są niestety chłodzone bryzą morską, dlatego temperatury są wysokie, natomiast zimy szczególnie nocami bywają chłodne.

W wielu miejscach Alentejo można trafić na liczne pozostałości z minionych epok w postaci kamiennych kręgów, megalitycznych głazów, rzymskich ruin i baśniowych zamków wybudowanych na niedostępnych wzgórzach. Ziemie te były zamieszkiwane już 7-8 tys. lat p.n.e., swoje piętno odcisnęli w kolejnych wiekach rzymscy inżynierowie, a także Wizygoci oraz zapuszczający się na Półwysep Iberyjski Arabowie. Region wspólnie z Algarve opierał się rekonkwiście, czyli wyparciu Maurów z Półwyspu Iberyjskiego i dopiero w 1257 r. został podbity przez Alfonsa III. Wiele kościołów służyło przed wiekami za meczety, dlatego w ich architekturze i zdobieniach można rozpoznać obecność budowniczych mauretańskich.

Historię regionu doskonale można poznać zwiedzając jego stolicę wpisaną na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, noszącą nazwę Evora i należącą do jednego z najpiękniejszych miast Portugalii. W lecie ulice miasta wypełniają się turystami zmierzającymi do zabytkowym centrum, by podziwiać liczne świątynie pozostawione przez rzymską i mauretańską okupację. Gęsta siatka ulic klucząca między wybielonymi domami robi wrażenie, tym bardziej że wiele obiektów porozrzucanych po całym mieście charakteryzuje się zdobiącym Portugalię architektonicznym, późnogotyckim stylem manuelińskim opierającym się na motywach zaczerpniętych między innymi z morskiej flory i fauny połączonej z elementami orientalnymi. Z mauretańskiej niewoli miasto wyzwolił chrześcijański rycerz Geraldo Sem-Pavor zwany Nieustraszonym i to od placu nazwanego jego imieniem warto rozpocząć zwiedzanie centrum. Do Evory od wieków przyjeżdżali naukowcy, humaniści i sławni artyści, w ich ślady poszli turyści, którzy chcą zobaczyć, jak wygląda najstarsza w Portugalii świątynia z II w. n.e. zwana Templo Romano. Z uroczego miejsca roztacza się niebywały widok na okolicę, warto także przy okazji wędrówki zajrzeć do rzymskich term, w których zachował się okrągły basen. Prywatną kolekcję dzieł sztuki książąt Cadaval można obejrzeć w niewielkim muzeum przy kościele Sao Joao Evangelista. Koniecznie trzeba zobaczyć katedrę Se, która imponuje romańskimi wieżami obronnymi i gotyckimi łukami. Życie towarzyskie toczy się w okolicach starego uniwersytetu Antiga Universidade, warto więc przy okazji podziwiania architektury przekonać się jak wolny czas spędzają mieszkańcy miasta. Turyści o mocnych nerwach powinni zobaczyć nietypowe miejsce, jakim jest kościół Igreja de Sao Franciso z Kaplicą Kości zwaną Capela dos Assos. Makabryczne pomieszczenie zbudowane jest bowiem z kości i czaszek kilku tysięcy mnichów, a co najmniej dziwnie można poczuć się za sprawą klątwy, która została rzucona przez umierającą kobietę na swojego mężczyznę i dziecko. Według legendy ich tkanki po śmierci nigdy nie odłączą się od kości, a na ich szkieletach umieszczonych na końcu mrocznej sali można dostrzec fragmenty skóry. Po tak emocjonującej wizycie najlepiej odetchnąć przy dobrej kawie na placu Mercado Municipal otoczonym kawiarenkami. Na weekendy w tym miejscu odbywa się targ, więc przy okazji można rozglądnąć się za jakąś lokalną pamiątką. W mieście jest także duży wybór restauracji na każdą kieszeń, a wieczorami najlepiej wybrać się do któregoś z pubu by wsłuchać się w rozmarzone dźwięki muzyki „fado”. Miasto dysponuje doskonałą bazą hotelową, natomiast w poszukiwaniu ochłody w upalne dni najlepiej wybrać się na kilka okolicznych basenów z doskonałą infrastrukturą sportową.

Alcacer do Sal – przepiękny kurort położony nad północnym brzegiem rzeki Sado został założony za czasów Fenicjan i przez wiele lat był ważnym, portugalskim portem. Ciekawostką turystyczną są ruiny mauretańskiego zamku oraz promenada położona w sąsiedztwie średniowiecznych domków. Wielu turystów traktuje miasteczko jako bazę wypadową na oddalone o 30 km wybrzeże z wspaniałą, szeroką, rozciągniętą na kilkunastu kilometrach piaszczystą Praia da Comporta, na której nigdy nie brakuje miejsca, a łagodne zejście do wody idealnie nadaje się dla rodzin z dziećmi.

Vila Nova de Milfontes – najpopularniejszy kurort w Alentejo położony u ujścia rzeki Mira nadającej nie tylko malowniczego klimatu, ale także gwarantującej w tym miejscu doskonałe warunki żeglarskie. W miasteczku odczuwa się przyjazną i rodzinną atmosferę, natomiast wypoczywać można w wielu doskonałych hotelach i apartamentach, których nieustanna rozbudowa wpływa na rozwój turystyki w regionie. Na zachodzie miasteczka turyści znajdą dwie świetne, szerokie i piaszczyste plaże idealnie nadające się do wygrzewania na słońcu i uprawiania sportów wodnych, a szczególnie surfingu. Jeżeli ktoś ma dosyć wylegiwania się na złocistej plaży może wybrać się w okolice latarni morskiej lub zwiedzić miejscowy zamek. Niezwykle przyjemne są wieczorne spacery wśród wybielonych domków w niebieskich i żółtych odcieniach i poszukiwanie najlepszych tawern serwujących świeże ryby – można je znaleźć w obrębie starego miasta.

Porto Covo – przyjemny i niewielki kurort położony wśród wydm i malowniczych zatoczek, w których można spędzić wymarzone chwile wygrzewając się w letnich promieniach słońca. Miejscowość otoczona jest nowoczesnymi willami i kilkoma dobrymi hotelami, niemniej zabudowa w centrum nawiązuje do tradycyjnej architektury tej części Portugalii. Na północy miasteczka usytuowane są przyjemne i szerokie plaże (szczególnie polecana jest Praia do Samouqueira), wcinające się między nagie klify osłaniające je od wiatru, natomiast na południu Porto Covo turystów można spotkać na piaszczystej, wydmowej Ilha do Pessegueiro, z której łodzie rybackie pływają na sąsiednią wysepkę z ruinami dawnego fortu. Turyści poszukujący spokoju mogą przespacerować się jeszcze dalej na północ, by wypoczywać w niewielkich, ale piaszczystych zatoczkach doskonale nadających się do nurkowania z maską. W trakcie spaceru po kurorcie można natknąć się na liczne sklepy oferujące pamiątki, kawiarnie, restauracje i wypożyczalnie sprzętu plażowego.

Zambujeira do Mar – jeden z piękniejszych kurortów na wybrzeżu portugalskim położony w okolicy malowniczych klifów, z których doskonale widać przepiękną, piaszczystą plażę poprzecinaną skałami wśród których można znaleźć ustronne miejsca kąpielowe. Jeżeli ktoś nie przepada za tłokiem na plaży może z powodzeniem wybrać się na północ lub południe miasta, gdzie również można znaleźć malownicze, piaszczyste plaże. Do kurortu często zaglądają miłośnicy sportów wodnych ze względu na doskonałe warunki pogodowe i dobrze zaopatrzoną infrastrukturę sportową. Wielu turystów podążających za gorącymi rytmami portugalskiej muzyki przyjeżdża do Zambujeiry na letni Festival Sudoeste.

Turyści podróżujący po Portugalii przekonują się, że jedzenie jest niedrogie, ale smaczne, potrawy są wyśmienite, porcje duże oraz treściwe. Taki efekt Portugalczycy osiągnęli dzięki łączeniu poszczególnych składników, dlatego nie powinny dziwić dania rybno-mięsne czy przyprawy zrobione z owoców i warzyw.

Znaczną rolę w historii portugalskiej kuchni odegrał król Henryk Żeglarz, który nakazał swoim podwładnym, by z wypraw morskich przywozili z sobą kulinarne przepisy, a także owoce, orzechy i rośliny, wśród nich znalazły się między innymi winorośle z Krety oraz trzcina cukrowa z Sycylii. Kulinarnym podbojom przysłużył się również słynny podróżnik Vasco da Gama poszukujący pieprzu i cynamonu goszczącego obecnie na portugalskich stołach. Za sprawą odkrywcy wiele potraw zyskało na smaku dzięki curry nadającemu oryginalnego smaku. Dla portugalskiej kuchni charakterystyczne są również maleńkie, ogniste papryczki chili pochodzące z Angoli, znane pod nazwą piri-piri i cieszące się taką popularnością jak pieprz i sól. Innym ciekawym nabytkiem jest afrykańska kawa, natomiast herbatę określa się mianem cha. Czosnek i cebula przybyły do Portugalii wraz z Rzymianami, podobnie jak oliwki i winogrona, natomiast Arabowie sprowadzili ryż i migdały oraz nauczyli Portugalczyków jak uprawiać brzoskwinie i figi.

Portugalczycy jadają posiłki przeważnie w godzinach od 12 do15, natomiast kolacje od 19:30 do późnych godzin wieczornych. Większość przekąsek można kupić w barach, kawiarniach i piekarniach, natomiast restauracje z prawdziwego zdarzenia potrafią zrobić na turystach ogromne wrażenie. Lista dań wywieszona przed restauracjami nazywa się najczęściej petiscos lub comidas i jest odpowiednikiem hiszpańskiego tapas, czyli przekąsek podawanych na zimno. Jeżeli chce się zjeść coś na szybko, warto rozglądnąć się za niewielkimi tawernami – tasca, małymi stołówkami – casa de pasto lub po prostu wpaść do cervejaria (piwiarni) na piwo i zakąskę. Warto pamiętać, że prato do dia oznacza „danie dnia”, a nazwa ementa turistica nie odnosi się do turystów, ale określa zestaw obiadowy. Często zdarza się, że kelnerzy przed daniem głównym podają na stół zakąski w postaci oliwek, sera, pasty z sardynek, chleba i masła, a wszystko, co zostanie zjedzone, jest wliczone później do rachunku.

Na śniadanie przynajmniej raz trzeba udać się do kawiarni, ciastkarni (pastalaria) lub cukierni (confeitaria), gdzie najlepiej smakują rogaliki, tosty – uma torrada i kanapki z szynką. Portugalczycy lubują się w przekąskach, bardzo często można zobaczyć ich, jak zajadają krokiety – croquetes, paszteciki z dorszem – bolinhos de bacalhau lub plasterek grillowanej wieprzowiny z chlebem – bifanas.

Duża część dań przyrządzana jest w sprowadzonych przez Arabów cataplanach – metalowych, zamykanych rondlach przypominających muszlę, gwarantujących potrawom soczystość. Właśnie w taki sposób przyrządzane są liczne owoce morza, z których słynie Portugalia. Najczęściej podaje się kalmary, langusty, mątwy, kraby, krewetki, najbardziej rozpoznawalną potrawą jest suszony i solony dorsz zwany bacalhau, który podawany jest także na setki innych sposobów. Popularne są również sardynki wyławiane sieciami wzdłuż wybrzeża atlantyckiego, uchodzące za najsmaczniejsze na świecie. Turyści zajadają się często gulaszem rybnym – caldeirada de peixe oraz obfitym daniem z owoców morza z dodatkiem ryżu – arroz de marisco. Ryby najczęściej jada się z gotowanymi ziemniakami, a turyści którzy gustują we frytkach mogą zapomnieć, że tak przygotowane ziemniaki istnieją. Głównym składnikiem dodawanym do potraw jest kapusta przyrządzana na wiele sposobów, więc nie należy dziwić się, że w prawie każdej potrawie można znaleźć ślady tego warzywa, a w wielu kuchniach widać kociołki z parującą kapuścianą zupą. Królową mięs jest natomiast wieprzowina, cenione są również szynki presunto i fiambre oraz kiełbasy salsichas. W restauracjach można trafić na wieprzowinę podawaną z małżami – porco a alentejana jak i prosię z rożna – leitao, natomiast zupełnie normalne jest, gdy w bulionie cozido a portuguesa wyłowi się łyżką świńskie ucho.

Na szczęście istnieją w Portugalii również potrawy lekko strawne takie jak składająca się z pomidorów, oliwek i cebuli sałatka salada mista, chociaż przeważnie jest tak obfita, że ciężko zjeść po niej danie główne. Najsmakowitsze desery to sałatka owocowa – salada da fruta, pudding oblany karmelem pudim flan oraz ryż na słodko – arroz doce. Niektórzy smakosze uganiają się za babeczkami z kremem – pasties de nata i wielkimi „napoleonkami” – mil-folhas.

O portugalskich winach powstała niejedna książka, dlatego każdy turysta musi indywidualnie i zgodnie ze swoimi gustami zaplanować swoją degustacyjną wycieczkę. Należy nadmienić tylko, że najbardziej znanym i rozpoznawanym na całym świecie jest Porto oraz „vinho generoso” wytwarzane w dolinie rzeki Duero. Przeszukując półki z portugalskimi winami najlepiej rozglądnąć się za trunkami sygnowanymi napisem VQPRD – Wina Wysokiej Jakości Wyprodukowane w Określonych Regionach lub podpytać o najlepsze gatunki właścicieli, którzy udostępniają turystom do zwiedzania swoje piwnice i winiarnie. Z mocniejszych trunków najlepiej smakuje brandy Maciera i Constantino, z jagód winnych wytwarza się mocne wódki zwane aguardente de bagaco, a biznesmenom przypadł do gustu wyśmienity Licor Beirao – rodzaj koniaku z ziołami. W upalne dni najlepiej schłodzić się piwem Sargas, Super bock, Cristal i Cintra. Warto zapamiętać, że małe piwo z beczki nazywa się um imperial, natomiast duże to uma caneca. Piwosze nie pogardzą również piwem butelkowym – uma garrafa.

Alentejo jest regionem obfitującym w pola oraz produkcję rolniczą, dlatego na wielu stołach i w restauracjach można znaleźć między innymi wieprzowinę, z której przyrządza się np.: lombo de porco com ameijoas. Owoce morza serwowane są w niemalże każdej restauracji, znane są także kiełbasy takie jak enchidos oraz sery queijo de evora czy queijo de nisa. Koneserzy wina również znajdą alternatywne trunki dla znanego porto w postaci białych win Roupeiro, Antao Vaz i Arinto mających lekki, tropikalny aromat, natomiast czerwone Trincadeira, Aragonez i Castelao są mocno nasycone i mają owocowy aromat.

Podróżując po Portugalii można od razu zauważyć, że mieszkańcy tego pięknego kraju uwielbiają kawę i ciasta, i jest to ich narodowa skłonność do tych specjałów. Portugalczycy są niezwykle skromni, cierpliwi, zawsze uśmiechnięci i z otwartymi ramionami witają przybywających turystów. W tym bezstresowym spędzaniu życia często gubią poczucie czasu, przez co nie są  specjalnie punktualni. W wielu wioskach i mniejszych miejscowościach można natknąć się na furmanki poruszające się wśród wiatraków i brukowanych uliczek sprawiające wrażenie zatrzymania się czasu, niemniej większe miasta są bardzo nowoczesne i prezentują wysoki, europejski poziom.

Portugalczycy stawiają na więzy rodzinne, rodziny są duże i mocno zakorzenione w religii katolickiej. Bardzo często można spotkać wielopokoleniowe domostwa, a dzieci mieszkają z rodzicami aż do zawarcia sakramentu małżeństwa. Mieszkańców Portugalii charakteryzuje jeszcze jeden zwyczaj nadawania wieloczłonowych nazwisk i imion, przeważnie w pierwszej kolejności zapisywane jest nazwisko rodowe matki, można również spotkać osoby o kilku nazwiskach, to samo tyczy się imion.

W wielu aspektach życia i kultury widać silne przywiązanie do przesądów, dlatego warto przyglądać się tradycyjnym obrzędom, a na uwagę szczególnie zasługują ciekawe legendy i przypowieści. Lokalne święta nazywają się „festas” i koniecznie trzeba wziąć w nich udział, żeby zobaczyć liczne obyczaje celebrowane w trakcie kilkudniowych festynów. Kolorowe imprezy odbywają się w niemalże każdy weekend w różnych częściach kraju. Najbardziej znanym świętem sławiącym Portugalię w całej Europie jest rocznica objawień fatimskich przypadająca na 13 maja, wtedy w okolicach Fatimy pojawia się najwięcej pielgrzymów i turystów. Odwiedzając miejsca kultu należy pamiętać, że Portugalczycy są bardzo religijni i wymagają od turystów odpowiednich strojów.

Życie codzienne nie mogłoby się również obejść bez sjesty, czyli czasu relaksu i odpoczynku w godzinach 12:30-14:30. W tym przedziale czasowym większość sklepów i urzędów jest zamknięta.

Portugalia to różnorodny kraj pod wieloma względami. Warto przyjrzeć się mieszkańcom północnej części kraju, którzy prezentują typ iberyjski o ciemnych włosach i krępej sylwetce, natomiast na południu dominuje ludność pochodzenia żydowskiego, mauretańskiego i afrykańskiego. Warto też podkreślić różnicę w poglądach, mieszkańcy północy są bardziej religijni i konserwatywni, z kolei południe zamieszkuje ludność bardziej liberalna, w związku z tym podróż po Portugalii może okazać się niezwykle ciekawa, tak jak ciekawi są ludzie.

Turyści o mocnych nerwach powinny wybrać się na „tourade” – podobne do hiszpańskiej „corridy” walki byków, kiedy torreador nie zabija zwierzęcia, ale musi je złapać i unieruchomić na kilka chwil.

Spacerując po portugalskich miastach w wielu miejscach można usłyszeć tradycyjny rodzaj portugalskiej muzyki, jakim jest „fado” – nastrojowe melodie opowiadające o życiu codziennym, morskich podróżach, samotności i miłosnych rozterkach.

Podróżując po Portugalii trzeba uważać na zwyczaje kierowców, gdyż bardzo często popisują się brawurową jazdą, co ma odzwierciedlenie w kolizjach drogowych.

W restauracjach przyjęło się, podobnie jak w Polsce, że napiwek nie jest wliczany do rachunku i przeważnie klienci zadowoleni z kelnerskiej obsługi zostawiają napiwki wysokości 10% do sumy rachunku.

Popularnym miejscem spotkań są puby, kawiarnie i cukiernie, przed którymi bardzo często można spotkać przesiadujących i głośno rozmawiających Portugalczyków, najczęściej o narodowym sporcie, jakim jest piłka nożna obecna w każdej sferze życia. Spędzanie czasu przeważnie umila filiżanka wspaniałej kawy „cafezinho” lub po prostu „kawusi”, a chwila poświęcona na wypicie magicznego napoju często przeradza się często w co najmniej godzinę.

Alentejo to raj dla miłośników sportów wodnych ze względu na potężne fale i silne wiatry charakteryzujące tę część lądu. Windsurferzy w poszukiwaniu wiatrów przemieszczają się po całym wybrzeżu, gdzie odbywają się liczne zawody, na których nie brakuje entuzjastów windsurfingu, kitesurfingu, surfingu i body-boardingu. Amatorzy żeglarstwa i sportów wodnych często wybierają się do Vila Nova de Milfontes i Zambujeira do Mar. Za aktywną formę spędzania wolnego czasu uważa się również łowienie ryb na otwartym oceanie.

Turyści preferujący sporty ekstremalne również znajdą coś dla siebie. W wielu miejscach można uprawiać paralotniarstwo, skoki na linie, kanioning, a także wybrać się do czeluści nieprzebytych jaskiń. Przed wyjazdem warto sprawdzić czy ubezpieczenie obejmuje uprawianie takich dyscyplin sportowych. Z Alentejo blisko jest do sąsiednich regionów turystycznych, które w swojej ofercie maja liczne atrakcje związane z aktywną formą spędzania czasu.

Dla spokojniejszych turystów Portugalia oferuje wspaniałe tereny do gry w golfa na bardzo wysokim poziomie. Popularny jest również tenis ziemny, w wielu miastach znajdują się świetnie przygotowane korty. Z racji tego, że piłka nożna jest w Portugalii sportem narodowym, w wielu miejscach można również znaleźć doskonałe boiska piłkarskie. Dobrze rozwinięte jest także jeździectwo, po całym regionie rozrzucone są stadniny ze świetnie przygotowanymi wierzchowcami.

Evora Monte – położony na szczycie stromego wzgórza jeden z piękniejszych zamków w Portugalii, w którym tronu zrzekł się jeden z królów Portugalii – Miguel. Miejscowe legendy głoszą, że podpisywanie dokumentu trwało tyle czasu, ile było jedzenia w zamkowej kuchni, a na sam koniec pozostał jedynie chleb i stąd właśnie wzięła się zupa „acorda” przygotowywana z chleba, kolendry, wody, czosnku i oliwy. W zamku można zwiedzić pokoje z misternie wykonanymi elementami, średniowieczną wieś oraz zjeść obiad w przytulnej restauracji.

Arraiolos – niewielkie, ale piękne miasteczko z białymi domkami i zabytkowymi ruinami, XVI-wiecznym pręgierzem i malowniczym placem Praca Lima e Brito znane w całej Portugalii z dywanów produkowanych na szeroką skalę.

Grutas do Escoural – niedaleko wioski Santiago do Escoural znajduje się system podziemnych jaskiń noszący ślady ludzkiej działalności z okresu neolitu. Na wycieczkę po historii można wyruszyć z przewodnikiem, by zobaczyć na własne oczy jak ludzie pierwotni dokumentowali swoje życie za pośrednictwem malowideł wykonanych na skałach.

Os Almendres – ujmujące miejsce położone na zachód od Evory, w które warto się wybrać, by poczuć mistyczną aurę i kontakt z siłami nadprzyrodzonymi. Najbardziej imponujący na Półwyspie Iberyjskim krąg kamienny był świadkiem wielu dawnych obrzędów, naukowcy doliczyli się blisko stu „menhirów” – pionowych bloków nieociosanego kamienia. Wielu turystów wybiera to magiczne miejsce za cel swoich spacerów i pikników.

Estremoz – marmurowe miasto z ciekawym zamkiem, w którym żywota miała dokonać królowa Izabela Aragońska znana z dobroduszności i niesienia pomocy najbiedniejszym. Na turystach największe wrażenie robi XIII-wieczna wieża obronna (warto się na nią wspiąć dla zachwycających widoków) oraz wspaniałe „azulejos” – ozdobne płytki obrazujące sceny z życia codziennego królowej. W niewielkim muzeum można poznać historię całego regionu oraz podziwiać piękne wyroby ceramiczne, używane przed laty na cygańskich weselach. Miłośnicy doskonałych win powinni przy okazji zaglądnąć do pobliskiej Borby znanej z produkcji wyśmienitego trunku o tej właśnie nazwie.

Beja – ważne historycznie miasto założone przez  Juliusza Cezara w 48 r. p.n.e. dla upamiętnienia pokoju zawartego z Luzytańczykami. Jest to jedna z większych miejscowości na południu regionu Alentejo, w której turyści mogą znaleźć skupisko kościołów, piękny klasztor z mnóstwem manuelińskich zdobień i ciekawym muzeum oraz XIII-wieczny zamek pod którego murami raz w tygodniu organizuje się interesujące targowisko.

Sintra – wspaniałe i budzące wiele turystycznych emocji miasto z wąskimi uliczkami i wieloma imponującymi zabytkami. Uroki zielonej rezydencji portugalskich monarchów docenia tłum turystów przewijający się przez miasto, które umiłował sobie słynny poeta Byron. Na wiele godzin można zniknąć wśród cudownych obiektów, pałaców, ogrodów, klasztorów, urwisk i skał. Niepowtarzalny klimat miasta został uhonorowany wpisaniem na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, a podziwiać można trzy dzielnice, w których znajdują się między innymi Palacio Nacional – różowy pałac z bujnymi ogrodami, który istniał już za panowania Maurów, będący mieszanką różnych stylów architektonicznych ze stylem manuelińskim (typowym dla Portugalii, charakteryzującym się kunsztownymi zdobieniami zaczerpniętymi z morskich motywów) na czele. Sintra była od wieków ośrodkiem kultu bogów, Celtowie mówili o niej Góra Księżyca, miejscowi uważają, że w okolicznych wzgórzach czai się nadprzyrodzona siła, natomiast zamki i pałace skrywają legendy o lożach masońskich. Spacerując po mieście można odkryć baśniowy świat wąskich uliczek, niewielkich domków, kolorowych straganów, tajemniczych zaułków i zadziwiających kościółków. Miejscem romantycznym i tajemniczym jest zamek Maurów, którego ruiny przyciągają zainteresowanych spacerowiczów, natomiast lokalny folklor najlepiej poznać na barwnych i ciekawych jarmarkach.

Cabo da Roca – krótka wycieczka na najdalej wysunięty punkt Europy, gdzie spacer po stromych klifach może zawrócić w głowie, a myśl przewodnia miejsca: „Tu, gdzie kończy się ląd, a zaczyna morze” zapadnie na długo w pamięć niejednemu podróżnikowi. Kolekcję fotograficzną z pewnością wzbogacą zdjęcia malowniczo położonej latarni morskiej oraz fal Atlantyku rozbijających się o strome skały.

Palacio de Queluz – jeden z najbardziej okazałych portugalskich pałaców położony nieopodal Lizbony wybudowany w przepięknym stylu rokoko, upiększony dodatkowo wspaniałymi ogrodami, po których można spacerować godzinami i podziwiać bujną roślinność. Dodatkową atrakcją są liczne koncerty organizowane podczas wakacji, a także widowiskowe pokazy jeździectwa konnego. Sam pałac wybudował Piotr III, wrażenie na turystach robi spacer po Sali Tronowej ozdobionej lustrami i złotymi posągami, Pokój Muzyczny i pokój rzeźb. Dla zgłodniałych wędrowców pałacowa kuchnia serwuje najznamienitsze smakołyki.

Tomar – turyści zwiedzający historyczne miejsca powinni wybrać się do Tomaru, by podziwiać ważne dla Portugalii miasto związane z wątkami militarnymi i religijnymi. W osadzie przed wiekami rządzili Templariusze, pozostało po nich wiele ciekawych miejsc kryjących się między brukowanymi uliczkami. Koniecznie trzeba zobaczyć zamek Convento de Cristo dumnie wznoszący się na malowniczym wzgórzu, który był główną kwaterą zakonu. Mieści w nim się wiele architektonicznych atrakcji, po których można odbywać długie wędrówki. Cały kompleks zamków, świątyń i pozostałych zabudowań jest doskonałym przykładem kształtującego się w Portugalii architektonicznego stylu manuelińskiego charakteryzującego się bogatą dekoracją z motywami czerpanymi z żeglarstwa oraz morskiej flory i fauny.

Fatima – jeden z najważniejszych ośrodków pielgrzymkowych na świecie, do którego przyjeżdżają wierni z całego świata, by czcić objawienia Matki Boskiej. W miejscu, gdzie przed laty stała rolnicza wioska obecnie wznosi się ogromna bazylika z placem mogącym pomieścić tysiące wiernych. Z miejscem kultu wiąże się historia trójki dzieci, którym objawiła się Matka Boska i jednej z nich, Lucii zdradziła „tajemnice fatimskie” znacząco wpływające na wiarę kościoła rzymskokatolickiego. Najwięcej pielgrzymów i turystów pojawia się w Fatimie w okolicach 13 maja i 13 października, kiedy na pamiątkę objawień miejsce nabiera mistycznego charakteru. W innych okresach, kiedy nie ma tysięcy pielgrzymów warto zwiedzić robiącą wrażenie bazylikę, niewielkie miasteczko z atrakcjami w postaci religijnych muzeów lub wybrać się na przejażdżkę mini-pociągiem po miejscach związanych z fatimskimi kultem.

Batalha – niezwykłe miejsce godne turystycznej uwagi za sprawą klasztoru Matki Boskiej Zwycięskiej, będącego perełką portugalskiej architektury, zachwycającego bogactwem i oryginalnością. Klasztor wzniesiono w latach 1388-1434, by upamiętnić bitwę, która przypieczętowała niepodległość Portugalii, a dzięki swojej niezwykłości został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Rzeźba budynku jest bogato zdobiona, turystów zachwycają kunsztowne wykończenia, misterne łuki przyporowe; ciekawie prezentuje się przykładowo tzw. Kaplica Fundatora oraz wejście na Królewski Krużganek. Osobną strukturą są Niedokończone Kaplice inspirujące fotografów, a całe miejsce można porównać z najznamienitszymi świątyniami z całego świata.

Coimbra – cudowne miasto, które przez ponad wiek było stolicą Portugalii, a obecnie jest trzecim co do wielkości miastem w kraju. Coimbra zachwyca swoim położeniem wśród przepięknych krajobrazów i oplatającej ją rzeki Mondego. Korzenie ośrodka sięgają czasów rzymskich, kiedy miastem targały liczne niepokoje, w późniejszym okresie miasto wpadło w ręce Arabów i przez trzy stulecia znajdowało się pod wpływami islamu. Rozkwit pięknego miasta to XII wiek – właśnie wtedy rozpoczęły się prace nad wzniesieniem najważniejszej budowli, jaką jest opactwo Santa Cruz. Na przestrzeni wieków Coimbra dzieliła się na kilka dzielnic, w których panowali Żydzi, Maurowie z jednej strony, a z drugiej arystokracja i duchowieństwo. Dzięki ważnemu uniwersytetowi i życiu studenckiemu miasto zawsze jest gwarne, na ulicach można spotkać wielu turystów przesiadujących w głośnych barach, kawiarniach i spacerujących po wystawnych galeriach. Szczególnie podczas licznych świąt i studenckich imprez można usłyszeć prawdziwe fado z Coimbry – piękne, wyrafinowane, nastrojowe pieśni. Turystów przyciąga do miasta niezwykła atmosfera, którą można poznać w trakcie spacerów po tajemniczych uliczkach wokół niezwykłej, przypominającej fortecę katedry Se Velha, zwiedzając perły architektoniczne jakimi są budynki Starego Uniwersytetu i kościół Świętego Krzyża. W krętych alejkach poukrywane są liczne sklepiki z pamiątkami, małe podwórka z ukwieconymi balkonami, mroczne zaułki i małe kawiarenki zachęcające aromatem świeżo zaparzonej kawy. Od miejskiego gwaru najlepiej odpocząć w ogrodach botanicznych Jardim Botanico dających wiele cienia i upragnionego chłodu. Spacer nie powinien ominąć mostu św. Klary i dwóch klasztorów, starego i nowego, pod wezwaniem tej samej patronki. Małe dzieci warto zaprowadzić do Portugal dos Pequenitos – tematycznego parku z miniaturami wielu znanych portugalskich budowli. Koniecznie trzeba przejść się po tętniącej życiem handlowej dzielnicy Baixa, by oddać się rytmowi zakupów, a następnie udać do ważnego historycznie opactwa Mosteiro de Santa Cruz z wieloma ciekawymi zabytkami sztuki sakralnej. Miasto ma również swoje życie nocne, więc po zmroku najlepiej wybrać się w okolice Praca da Republica, gdzie mieści się najwięcej barów i lokali nocnych. Coimbrę równie dobrze zwiedza się z poziomu rzeki dzięki kajakom, które można wypożyczyć w miejscowym klubie wioślarskim.

Faro – stolica regionu Algarve, która wyróżnia się wielkomiejskim klimatem, wieżowcami i Starym Miastem zamkniętym dla ruchu kołowego. Miasto jest ważnym ośrodkiem gospodarczym, a także portem lotniczym i przystanią morską. Chociaż osadę pierwotnie założyli Rzymianie, pierwszej oficjalnej nazwy użyli prawdopodobnie Maurowie przemieniając wioskę rybacką w strategiczny port. Główną arterią miasta jest Rua de Santo Antonio biegnąca przez środek dzielnicy mauretańskiej rozciągniętej między starówką a XIX-wiecznym nabrzeżem Bairro Ribeirinho. Stare Miasto wyznacza owal brukowanych uliczek z białymi zabudowaniami charakteryzującymi się fasadami wyłożonymi kafelkami, sklepami, kawiarniami i galeriami. Do starówki najlepiej dostać się XVIII-wieczną bramą Arco da Vila i traktem spacerowym Rua do Municipio prowadzącym do renesansowej katedry. Jej charakterystyczną cechą są „azulejos”, którymi wyłożono kilka kaplic oraz motywy chińskie zdobiące XVIII-wieczne organy. Panorama pięknego miasta roztacza się z wysokiej dzwonnicy, natomiast o historii morza i nie tylko można dowiedzieć się w okolicznych muzeach. Warto przespacerować się ogrodami miejskimi prowadzącymi do malowniczej mariny, w której cumują wspaniałe jachty i luksusowe łodzie. Kawiarniane stoliki na świeżym powietrzu wyglądają zachęcająco, podobnie jak restauracje wabiące swoich klientów wspaniałymi zapachami smażonych ryb. Zabytkiem godnym uwagi jest barokowa świątynia Igreja do Carmo z budzącą grozę Kaplicą Kości, która wyłożona jest autentycznymi kośćmi wydobytymi z pobliskiego cmentarza. Do ciekawych miejsc należy okolica latarni morskiej wysunięta najdalej na południe, podobnie jak malownicza mierzeja Ilha de Faro zaczynająca się niedaleko lotniska. Koniecznie trzeba zobaczyć Convento Nossa Senhora da Assuncao – klasztor klarysek pełen ciekawych budynków, kościół św. Franciszka z drewnianymi figurami świętych oraz interaktywne centrum nauki, w którym można przepaść na wiele godzin. Faro uchodzi również za doskonały kurort oferujący hotele o każdym standardzie i luksusowe apartamenty, a turyści wybierający się do stolicy regionu mogą wypoczywać na miejskiej plaży ze złotym, drobnym piaskiem – Praia de Faro usytuowanej na południowym zachodzie miasta lub pływać promami na piaszczystą mierzeję między Faro a Olhao.

Lizbona – należy do stolic zadziwiających swoim niepowtarzalnym klimatem, położeniem oraz historią, której echa rozbrzmiewają wśród wspaniałych zabytków. W mieście nie brakuje również wspaniałych punktów widokowych, krętych uliczek skrywających przytulne kafejki, finezyjnej architektury i przyjaznych mieszkańców dla których Lizbona jest stolicą, portem i całym życiem. Osada prosperowała dobrze do czasów, gdy stała się stolicą prowincji imperium rzymskiego i przeszła w kolejnych wiekach w ręce Wizygotów i Arabów. W wieku VII z Afryki przybyli Maurowie, którzy na jakiś czas zawładnęli portugalskim wybrzeżem, a miasto dalej rozwijało się za sprawą kontaktów handlowych z najodleglejszymi zakątkami świata. Przełomowym momentem dla historii Lizbony był rok 1147, kiedy tereny te podbił znany z wypraw krzyżowych Alfons I Zdobywca zostając jednocześnie pierwszym królem Portugalii. Z jego inicjatywy na miejscu meczetu wybudowano katedrę, do której trafiły relikwie patrona miasta św. Wincentego. W Lizbonie powstały pierwsze uniwersytety, stolica zyskiwała dzięki odkryciom geograficznym, w których Portugalczycy odegrali pierwszorzędną rolę. Centrum Lizbony usytuowane jest w najbardziej ruchliwej dzielnicy Baixa zwanej Dolnym Miastem, pełniącej jednocześnie funkcje handlowe i finansowe stolicy. Najlepiej zacząć zwiedzanie od Praca do Comercio – wielkiego placu otoczonego klasycystyczną zabudową, w której centrum dominuje monumentalny konny pomnik króla Józefa I. Z tego miejsca już niedaleko do łuku tryumfalnego dekorowanego postaciami historycznymi – Arco da Rua Augusta, do którego prowadzi ulica o tej samej nazwie. Można na niej spotkać wielu muzykantów i artystów wypełniających miejską przestrzeń, a także zniknąć na chwilę we wnętrzu sympatycznej kawiarenki. Tłumy turystów spacerują wśród ulic z nazwami poszczególnych zawodów i rzemiosł. Nad ulicami dzielnicy góruje katedra Se wzniesiona w 1150 r. wybudowana na upamiętnienie odbicia miasta z rąk Maurów. Ciekawie prezentuje się również budynek Casa dos Bicos, w którym często organizowane są imprezy kulturalne. Dla ciekawych zdjęć warto przespacerować się w okolicę fontanny Chafariz de el Rei, która przed wiekami była głównym źródłem zaopatrzenia Lizbony w wodę. U podnóża malowniczego zamku zaczyna się dzielnica Alfama będąca jednocześnie najstarszą częścią miasta, chociaż niewiele budynków przetrwało trzęsienie ziemi z 1755 r. Wielu turystów świadomie gubi się w plątaninie wąskich uliczek i krętych, miejscami stromych schodów wijących się wokół wzgórza lub wyszukuje klimatycznych restauracyjek z dźwiękami „fado. Warto zajrzeć do noszącego znamiona historii kościoła Sao Vivente de Fora, którego cechą charakterystyczną jest krużganek ozdobiony „azulejos” – znanymi w Portugalii cienkimi płytkami ceramicznymi przedstawiającymi wielokolorowe i różnorodne kompozycje. Dla miłośników sztuki, historii i architektury dzielnica oferuje jeszcze kilka ciekawych muzeów i kościołów, wielu turystów korzysta również z kolejki Elevador da Bica, by dostać się do Bairro Alto – Górnego Miasta – gdzie znajdują się najbardziej interesujące kościoły w mieście oraz można zetknąć się z bogatym życiem nocnym na gwarnych uliczkach pełnych barów i klubów „fado”. Kolejna dzielnica przypominająca o potędze morskiej Portugalii to Belem, której nazwa oznacza „Betlejem”, a kojarzy się przede wszystkim z wielkim podróżnikiem i odkrywcą Vasco da Gama, który właśnie z tego miejsca wyruszał na swoje orientalne wyprawy żegnany i witany przez króla Manuela zwanego Szczęśliwym. Dla uczczenia podróżnika wybudowano niezwykły Mosteiro dos Jeronimos – Klasztor Hieronimów, który stał się niepodważalnym osiągnięciem architektury stylu manuelińskiego i symbolem miasta wpisanym na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Turystów zachwyca kościelny portal z szeregiem rzeźb znanych osobistości oraz niezwykła, zapierająca dech w piersiach nawa główna z ujmującymi detalami. Chwilę zadumy można przeżyć przy grobie Vasco da Gama, a historię sławnych odkryć zgłębić w Museu da Marinha mieszczącym się w skrzydle klasztoru. Na uwagę turystów zwiedzających Lizbonę z pewnością zasługuje znane na całym świecie portugalskie centrum kultury Fundacao Calouste Gulbenkian między innymi ze zbiorami obejmującymi najważniejsze etapy rozwoju wschodniej i zachodniej sztuki. W miejscu tym znajduje się również wiele sal koncertowych, galerii i muzeów, w których można przepaść na wiele godzin. Ciekawym miejscem jest także arena walk byków Praca de Tours, niezwykły ogród zoologiczny i park rozrywkowy Animax, gwarantujący rodzinom z dziećmi wiele ciekawych atrakcji. Ważnym punktem turystycznym jest Park Narodów – były teren Expo 98' z ogrodami wodnymi, kolejką górską i znanym na całym świecie, największym w Europie oceanarium pełnym różnych gatunków stworzeń morskich i nie tylko. Zwieńczeniem zwiedzania Lizbony powinien być wjazd na największą konstrukcję w mieście – Torre Vasco da Gama, z której widoki na stałe utrwalą turystyczną pamięć. Obowiązkowym punktem wyprawy do Lizbony powinna być także przejażdżka jej symbolem, jakim jest żółty wagon zabytkowego tramwaju linii nr 28 oraz wizyta na Estadio da Luz – stadionie narodowym i arenie piłkarskich zmagań lizbońskiego klubu Benfica. W Lizbonie znajduje się jeszcze mnóstwo atrakcji, na których zwiedzenie potrzeba wiele godzin, niemniej przed wycieczką warto zaopatrzyć się w dobry przewodnik i wygodne buty, by wywieźć z tego niezwykłego miasta jak najwięcej niezapomnianych wspomnień.

Wycieczki do Hiszpanii:

Sewilla – stolica Andaluzji i flamenco, która jest czwartym największym miastem Hiszpanii. Od II w. p.n.e. przechodziła z rąk do rąk i do XI w. pozostawała w cieniu Kordoby. Stała się wtedy stolicą i rezydencja możnych rodów arabskich, a po zajęciu przez chrześcijan powołano tu pierwszy Trybunał Inkwizycji. Miasto zaczęło się bardzo bogacić po odkryciu Nowego Świata, kiedy powstał tu śródlądowy port przeładunkowy na rzece Gwadalkiwir. Koniec XVII w. przyniósł ze sobą epidemię dżumy i zamulenie koryta rzeki, przez co status miasta znacznie osłabł na rzecz położonego na wybrzeżu Kadyksu. Do najważniejszych zabytków miasta należy potężny Alcazar – pałac z XI w. przebudowany w stylu mudejar, gdzie podejmowano decyzje o wyprawie Magellana, a Krzysztof Kolumb został przyjęty przez Izabelę Kastylijską i Ferdynanda Aragońskiego po powrocie z Ameryki. Warto też zobaczyć renesansowy ratusz, katedrę Najświętszej Marii Panny w Sewilli (największy gotycki kościół na świecie), arenę korridy z muzeum i kolekcją strojów torreadorów, Główne Archiwum Indii wpisane na Listę UNESCO, które posiada okazałą dokumentację o zamorskich posiadłościach hiszpańskich oraz przepiękny Plac Hiszpański powstały na początku ubiegłego stulecia.

Gibraltar – jest skalistym półwyspem położonym w cieśninie oddzielającej Hiszpanię od Maroka, który jest zamorskim terytorium Wielkiej Brytanii. Jego strategiczne położenie na jedynej drodze łączącej Atlantyk i Morze Śródziemne było przyczyną wielu najazdów. Charakterystycznym miej-scem miasta jest wysoka skała wapienna wznosząca się nad portem, która jest świetnym punktem widokowym. Stanowi ona potężną twierdzę zbudowaną wewnątrz skał, a zewnętrzna część objęta jest rezerwatem przyrody. Gibraltar jest miejscem jedynym w swoim rodzaju – nigdzie indziej w Europie nie występują małpki Magoty, które tutaj są plagą. Słynie również wśród zakochanych, którzy coraz liczniej przyjeżdżają z Europy by wziąć tu ślub – może to uczynić każdy mieszkaniec Unii Europejskiej. Na terenie Gibraltaru obowiązuje język angielski, a walutą jest funt brytyjski.

Kiedy najlepiej wybrać się do Alentejo?
Słońce najmocniej świeci w Portugalii od czerwca do września, niemniej urlop można tam spędzić o każdej porze roku ze względu na łagodny i przyjemny klimat. W sezonie letnim temperatury nie spadają poniżej 30°C, a na plażach można spotkać najwięcej turystów. Zielone tereny Portugalii świadczą o obfitych opadach od listopada do marca, wtedy pogoda jest bardzo kapryśna, więc lepiej i taką aurę wziąć pod uwagę. Pod koniec wiosny rośliny zachwycają swoimi barwami, a na początku jesieni nie ma już tłumów turystów. Oficjalny sezon pływacki na basenach i strzeżonych kąpieliskach trwa od połowy czerwca do początku września. Zwiedzanie zabytków niestety nie należy do przyjemności, gdy temperatury osiągają najwyższe wartości, więc w tym okresie zdecydowanie lepiej jest oddać się plażowaniu.

Jaka waluta obowiązuje w Portugalii i jakie są orientacyjne ceny?
W Portugalii obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce, zwłaszcza jeżeli chodzi o posiłki w restauracjach. Mimo dużej dostępności owoce morza należą do najdroższych morskich specjałów, jednak w większości miejscowości jest wiele niewielkich tawern gdzie można spróbować taniej regionalnych potraw.

Gdzie i jakie pamiątki kupić w Alentejo?
W każdym kurorcie i większym mieście jest przynajmniej jedno centrum handlowe, w którym można znaleźć interesujące pamiątki. Poszukiwanymi prezentami są wyroby ceramiczne (garnki, rzeźby, talerze, figurki z rozpoznawalnym symbolem Portugalii jakim jest kogucik z Barcelos), gliniane naczynia, ręcznie tkane dywany, haftowane narzuty, pledy i koce doskonale nadające się na ozdobę ściany. Każdy turysta powinien wrócić z Portugalii z butelką Porto lub oliwy, a podróżnicy o zasobniejszych portfelach mogą skusić się na biżuterię złotą bądź srebrną. Ciekawymi pamiątkami, które można nabyć u lokalnych rzemieślników są wyroby z korka i wikliny, popularne w lecie słomiane kapelusze i kosze. Najlepiej zagłębić się w słynne portugalskie targowiska zwane „mercados”, na których można znaleźć nietypowe pamiątki i przeżyć turystyczne zakupy. Warto przywieźć ze sobą pamiątkę, którą można później podzielić się ze znajomymi, przykładem może być suszony dorsz, ładnie pakowane woreczki suszonej papryki „piri-piri” czy wyborne dżemy. Turyści z poczuciem humoru mogą zaopatrzyć się w powszechnie sprzedawane koszulki z napisem „Pozdrowienia z Portugalii, nie z Hiszpanii”. Warto pamiętać, że sklepy w Portugalii przeważnie czynne są w godzinach od 8:30 do 13 i od 15 do 18.

Jednym z ciekawszych miejsc na zakup pamiątek jest targ na placu Mercado Municipal w Evorze, gdzie można wybrać się w każdy weekend by znaleźć lokalne pamiątki. Jeżeli ktoś ma ochotę nabyć misternie wykonany dywan powinien udać się do Arraiolos, gdzie różnorodne tkaniny tego typu można kupić na każdym kroku.

Jaki czas obowiązuje w Portugalii?
Czas lokalny jest wcześniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do tyłu.

Jak poruszać się po Alentejo?
Całe portugalskie wybrzeże posiada bardzo dobre połączenia z miejscowościami nadmorskimi, niedaleko których wiodą dobre drogi. Bardzo dobrym pomysłem jest podróżowanie autobusami, gdyż poza niską ceną, ich zaletą są częste połączenia z miejscowościami wypoczynkowymi i dużymi miastami. Przy podróżowaniu koleją warto pamiętać, że stacje często oddalone są znacznie od samych miejscowości.

Bardzo dobrym rozwiązaniem jest wypożyczenie samochodu by samemu pozwiedzać okolicę. Polskie prawo jazdy jest wszędzie akceptowane, a ceny i wybór aut zależne są od tego, czy wypożyczamy w mieście, czy w niewielkim ośrodku wczasowym.

Jakie plaże są w Alentejo?
Wybrzeże Alentejo jest długie, ale słabo zagospodarowane, nadaje się raczej dla turystów poszukujących spokoju i unikających tłumów na plażach. W północnej części regionu można znaleźć bardzo długi i szeroki pas piaszczystego, złocistego wybrzeża Praia da Comporta, godnym uwagi miejscem jest również Lagoa de Santo Andre – piaszczyste i szerokie nabrzeże położone w okolicy malowniczej laguny oraz kilku restauracji i tawern. Wysokie fale w tym miejscu stwarzają doskonałe warunki do uprawiania sportów wodnych. Przyjemne plaże z najbardziej znaną  Praia do Samouqueira znajdują się w Porto Covo, są złoto-piaszczyste, osłonięte od wiatru nagimi klifami – wybrzeże szczególnie ciekawie prezentuje się podczas odpływów, gdy tworzą się malutkie plaże, na których można zbierać muszle.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Portugalii?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlegają ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Portugalii?
W nagłych przypadkach turyści z Polski objęci są w Portugalii bezpłatną podstawową opieką medyczną. Opłaca się jednak wykupić polisę ubezpieczenia podróżnego, która w razie potrzeby umożliwi pokrycie kosztów bardziej zaawansowanego leczenia i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić. Przed wyjazdem za granicę dobrze jest jednak w oddziale wojewódzkiego NFZ złożyć wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest dowodem posiadania takiego ubezpieczenia.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.