Historia Sri Lanki ściśle związana jest z królestwem Kandy, dlatego wielu turystów wybiera się do tego niezwykłego zakątka, by poznać zadziwiające legendy i podziwiać najpiękniejsze tereny na wyspie. Serce dawnego Cejlonu od wieków bije syngaleskim duchem i jest obecnie egzotycznym miejscem pełniącym rolę bastionu kultury i religii. Atrakcyjność Centralnej Prowincji podkreśla fakt, iż wiele zabytków z regionu zostało wpisanych na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Z racji tego, że centrum kraju leży w stosunkowo bliskiej odległości od wybrzeża, zwiedzanie można podzielić na wizytę w środkowej części wyspy oraz leniwy wypoczynek na przepięknych plażach zachodniego wybrzeża. W regionie działa dobra infrastruktura hotelowa będąca jednocześnie doskonałą bazą do zwiedzania całej Sri Lanki.

Centralną Prowincję otaczają ze wszystkich stron pozostałe regiony turystyczne takie jak: Południowa Prowincja, Zachodnia Prowincja, Północno-Zachodnia Prowincja, Północna Prowincja i Wschodnia Prowincja. Większa część tego regionu zajmuje tereny wysoko położone, w których krajobraz wpisały się największe plantacje herbaty. Płaskowyż Centralny zajmujący znaczną część krainy i osiągający wysokość 1500 m. n.p.m. przecinają liczne doliny doskonale nadające się na piesze wycieczki. Klimat tej części wyspy jest nieco inny niż na wybrzeżu, na wyżynach panuje pora roku przypominająca europejską wiosnę, natomiast w jeszcze wyższych partiach wyczuwa się oddech rodzimej jesieni. Zagłębiając się w dżunglę można znaleźć niezwykłe wodospady znikające za skalnymi progami i sąsiadujące z tajemniczymi piramidami wybudowanymi przez starożytne plemiona.

Z Centralną Prowincją wiąże się najważniejsza historia Cejlonu. Pionierem wśród mieszkających tam obecnie Syngalezów, przybyłym na wyspę z Indii w V w. p.n.e., był książę Widźaja. Zaraz po nim wyspę zalała fala osadników z Zatoki Bengalskiej. Przez kolejne stulecia spokojny region dotykały liczne wojny domowe między plemionami, prowadzące do utworzenia trzech rywalizujących centrów władzy w Kotte, Kandy i Dżafna. Właśnie w tym okresie, czyli na początku XVI w., na wyspie pojawili się Europejczycy, którzy chcieli założyć tam swoją kolonię. Chociaż konkwistadorzy zajęli wybrzeże, ciężko im szło z podbojem wnętrza wyspy. Dopiero w XIX stuleciu Brytyjczycy zainteresowali się atrakcyjnym regionem i zaczęli karczować dżunglę, by założyć plantacje kawy. W 1815 r. opanowali miasto Kandy i z Indii sprowadzili robotników. Nieurodzaj i plagi doprowadziły jednak plantacje kawy do upadłości, a na wyniszczonych terenach postanowiono uprawiać herbatę, co stworzyło w konsekwencji potężną gałąź gospodarki i rozwinęło region. Uprawą aromatycznej rośliny zainteresowała się napływowa ludność tamilska, która na dobre osiedliła się w Centralnej Prowincji, a kobiety w tradycyjnych strojach można oglądać jeszcze dzisiaj jak zrywają zielone listki herbaty.

Dla turystów interesujących się wschodnimi religiami, stolica regionu – Kandy, jest prawdziwym skarbem. Już podczas podróży do miasta można podziwiać niezwykłe świątynie umieszczone na szczytach niewysokich wzgórz. Jeżeli ktoś ma więcej czasu, powinien zapuścić się chociażby na Lwią Skałę, Skałę Bulwa, Owczą Skałę czy Wzgórze Wielbłąd. Przełęcz Kadugannawa prowadząca do miasta jest niezwykle malowniczym odcinkiem z zapierającymi dech w piersiach widokami. Ostatnia stolica syngaleskiego królestwa zachowuje mimo wszystko małomiasteczkową atmosferę, w którą na stałe wpisały się skromne uliczki z domkami pochodzącymi z epoki kolonialnej. Miejska zabudowa otacza malownicze jezioro Kandy, obudowane dodatkowo elegancką balustradą. Właśnie z jednego z brzegów można wypatrzyć słynną Świątynię Zęba, czyli Dalada Maligawa, której wnętrza skrywają najświętszy przedmiot buddyzmu, jakim jest „relikwia Zęba”. Do symbolu syngaleskiej tożsamości narodowej pielgrzymują wierni z całej Azji, natomiast turystów przyciąga nieziemski mistycyzm oplatający święte miejsce. Chociaż wnętrze wydaje się zaskakująco małe, a tajemniczy „ząb” ukryty jest w zamkniętym relikwiarzu dostępnym tylko dla wybranych, warto zbliżyć się do świątyni, by podziwiać interesującą architekturę. Przedmioty związane z „relikwią Zęba” wystawione są w pobliskim Muzeum Sri Dalada. Ze świątynią sąsiaduje Pałac Królewski, w którego przestronnych wnętrzach urządzono Muzeum Narodowe. Warto przykładowo zwiedzić ozdobną Salę Audiencyjną, w której Lankijczycy podpisali akt oddający region Brytyjczykom. Turyści zaglądają często do Muzeum Słonia Radży z wypchanymi szczątkami zwierzęcia ulubionego przez miejscowych i eksponowanego na procesjach, a także zwiedzają obszar zwany „dewale”. Znajdują się tam owiane legendami buddyjskie świątynie. W obrębie „dewale Pattini” znajduje się majestatyczne drzewo Bo, teren wokół „dewale Natha” usiany jest kaplicami i małymi stupami (rodzajami sakralnych budowli), z kolei „dewale Maha Wisznu” jest największą ze świątyń z łańcuszkiem kolorowych kaplic. Ciekawy jest także kościół św. Pawła, który Brytyjczycy wznieśli w 1843 r. obok buddyjskiego terenu. Wieczorem najlepiej wybrać się do siedziby Stowarzyszenia Kandyjskiej Sztuki i Rzemiosła, w której miejscowi organizują pokazy tańca i sprzedają ciekawe pamiątki. Jeżeli komuś nie straszne piesze wędrówki, powinien pokusić się o wspinaczkę na zalesione zbocze Ostoi Przyrody Udawattekele, z którego można podziwiać piękne widoki oraz podglądać unikalne zwierzęta i ptaki. Małe dzieci warto zabrać do ogrodu botanicznego Peradeniya z przedstawicielami cejlońskiej flory. W Kandy znajduje się wiele ciekawych miejsc pełnych zieleni i tropikalnej roślinności, które delikatnie wkomponowały się w miejską przestrzeń. Na turystów czekają godne uwagi pensjonaty, restauracje i mnóstwo atrakcji, a także przyjemne hotele o różnym standardzie. Wielu turystów traktuje Kandy jako bazę wypadową do zwiedzania egzotycznych zakątków Centralnej Prowincji.

Wielu turystom wydaje się, że Sri Lanka to wyłącznie ryż i curry oraz potrawy pochodzące z Indii, jednak to mylne podejście. Wyspiarskie restauracje mają do zaoferowania dużo więcej i dla turystów przygotowują nietypowo wyglądające owoce, rzadkie przyprawy, tropikalne warzywa i unikalne owoce morza, chociaż curry przewija się przez większość potraw. Na lankijską kuchnię wpłynęły różnorodne smaki, które przywieźli z sobą Portugalczycy, Brytyjczycy i Holendrzy, tworząc tym samym intrygującą mieszankę kulinarną.

Większość potraw pochodzi z naturalnych produktów i jest pozyskiwana z roślin uprawianych na wyspie. Sosy bazują przeważnie na mleczku kokosowym, a słynna potrawa o ogólnej nazwie „curry” tworzona jest wołowiny, drobiu, ryb, owoców morza lub mieszanki wszystkich tych składników w jednym daniu. Do tego dochodzą smakowite, marynowane warzywa, podawane przykładowo w daniu o nazwie hopper (placek z mleczkiem kokosowym). Warto spróbować także rotti – naleśnika wypełnionego warzywami, mięsem i sporadycznie jajkami.

Problem polega jednak na znalezieniu dobrej restauracji, w której można rozkoszować się regionalnym jedzeniem. Większość kurortów serwuje kuchnie pochodzące z całego świata, a na wyspiarskie jedzenie można trafić jedynie w dużych miastach. Wśród kuchni pochodzącej z Włoch, Tajlandii i Chin dominuje głównie ryż w różnych postaciach. Kilkanaście odmian dzieli się na ryż bardzo drobny, biało-przejrzysty, długo-ziarnisty, orzechowo-czerwony czy przyprawiony aromatycznymi dodatkami. Ryż przeważnie wypełnia cały talerz i doprawiony jest kilkunastoma dodatkami z bananami i bakłażanami na czele.

Warto pamiętać, że posiłki nazywane kame Lankijczycy spożywają palcami, poprzez które czują prawdziwy smak potraw. Wymieszane na talerzu wszystkie składniki dania formują i ubija ręcznie, po czym wkładają do ust. Posiłkom towarzyszy miseczka z wodą, w której można opłukać palce. Potrawy są przeważnie bardzo ostre i nie należy brać do ust zbyt wielkich kęsów, co może okazać się zgubne dla wrażliwego podniebienia i nie pomoże nawet łyk kojącej wody. Orzeźwiający w takiej  sytuacji okazuje się najczęściej zwykły ogórek lub znany na wyspie jogurt bufallo. Typowym, pikantnym dodatkiem do potraw jest ostra papryczka chili podawana na świeżo, siekana lub sproszkowana. Najprostszą, ostrą potrawą z warzywami, zwaną ogólnie samboli jest lunu miris – ryż z solonym chili, cebulą i suszonym w słońcu, intensywnie pachnącym tuńczykiem bonito. Do ryżu dodaje się także kurczaka, baraninę i mięso młodej kozy.

Egzotyczną potrawą, bez której nie może się obejść wyprawa na Sri Lankę jest lamprais, czyli ryż gotowany w bulionie, podawany na liściu drzewa bananowego ze słodko-kwaśnym wywarem z bakłażana, pastą krewetkową, kurczakiem i baraniną. Nieco inny smak mają potrawy, które Cejlon zawdzięcza Tamilom przybyłym z Indii. Są to ryżowe naleśniki owijane najczęściej wokół mocno przyprawionego, ziemniaczanego curry. Taki przysmak występuje najczęściej pod postacią grubego naleśnika uttapam i gotowanego na parze ciasta z dodatkiem curry – idlis. Tamilską przekąską jest także vadai – mocno doprawiona i smażona na głębokim tłuszczy ciecierzyca spotykana w menu każdego zakątka wyspy. Z kolei Malajczycy sprowadzili na wyspę potrawę pittu, czyli ryżową mąkę zmieszaną ze startym kokosem, która przypomina w smaku i wyglądzie kuskus. Na śniadania najczęściej podawane jest mleczko kokosowe z wodą i przyprawami zwane hodhi lub świeży chleb maczany w soczewicy oraz curry z sosem do pieczeni. Na szybko można natomiast zjeść chińskie kulki cutlets, kotleciki z małych fasolek vadai lub tradycyjne paszteciki.

Wśród dodatków na restauracyjnych stołach królują banany, kwiaty bananowca, ziemniaki, fasola i marchew, a także czerwona soczewica parripu. Kulinarni smakosze powinni wybrać się na barwne targowiska, by wśród straganów rozglądnąć się za apetycznymi ananasami, mango, granatami, owocami passiflory, papajami, awokado, gwajawą i wieloma innymi gatunkami niedostępnymi w Europie. Egzotyczne smaki zapewniają chociażby jagody kutha, mangostan o smaku winogron, słodka karambola czy durian – kolczasty owoc o zielonej barwie z dużymi kolcami. Jedyny w swoim rodzaju jest dżakfrut, czyli największy na świecie owoc rosnący na drzewach.

Z racji tego, że Sri Lanka jest wyspą, w menu nie może zabraknąć ryb i owoców morza. W miejscowościach nadmorskich bez problemu można zamówić krewetki, mątwy, kraby i homary, a także takie ryby jak: rekin, cefal, seriola, tuńczyk czy makrela. Ryby są najczęściej smażone na patelni w panierce, pieczone na ruszcie albo marynowane w delikatnym, czosnkowym sosie. W każdej tawernie można także zamówić rybne curry gotowane w pikantnym sosie kiri hodhi.

Po niezwykle ostrych posiłkach warto złagodzić podniebienie i napić się kremowego jogurtu kitul, podawanego z gęstym, ciemnobrązowym syropem uzyskanym z palmy. Rarytasem może okazać się także inspirowany malajską kuchnią wattalapam, czyli pyszny, karmelowy krem o kokosowym smaku, przyrządzany z orzechów nerkowca i surowego słodzika otrzymanego z palmowego syropu kitul. Smaczne są także takie desery jak kiri bath – mleczny deser ryżowy, kiri peni – twaróg z miodem czy jaggery – zagęszczony sok z trzciny cukrowej.

Podstawowym napojem dającym orzeźwienie podczas wysokich upałów jest sok kokosowy, natomiast mleczko kokosowe to idealny napój łagodzący ból głowy wywołany zbyt dużą ilością wypitego alkoholu. Leżąc na plaży warto także sięgnąć po szklankę przyjemnego napoju wytwarzanego z kwiatostanu palmy, który zawsze jest świeży, lekki i orzeźwiający. Nie zaszkodzi także spróbować ważonego na wyspie i wszędzie dostępnego piwa marki Lion czy Three Coins. Za mocny alkohol uchodzi sfermentowany napój toddy produkowany z palm kokosowych, który po fermentacji staje się tzw. arakiem. Z racji tego, że Sri Lanka jest ojczyzną kawy i herbaty, takie napoje pija się tam w niebotycznych ilościach.

Dla turystów z Europy obyczaje na Sri Lance wydadzą się z pewnością niecodzienne za sprawą ludności, która na przestrzeni wieków rozwijała swoją niepowtarzalną kulturę. Pewne rozróżnienie polega na tym, że wyspę w większości zamieszkują dwie grupy społeczne i są to Syngalezi oraz Tamilowie. Chociaż od zawsze istnieje spór, kto pojawił się na wyspie pierwszy, za rdzennych mieszkańców uważa się plemiona Weddów mieszkające tam od tysięcy lat. To ostatnie plemię stanowi jednak mniejszość i ustępuje miejsca przybyszom z Indii. Osobną, ale nieliczną grupę stanowią także potomkowie Portugalczyków i Holendrów. Cały konflikt dla świata turystycznego pozostaje jednak tłem i jedynie obrazuje ciekawą przeszłość kraju. Syngalezi szczycą się buddyjskim rodowodem i świadomością narodową wyrastającą ze starych kulturowych tradycji. Jedną z nich jest przykładowo legenda mówiąca, że cała grupa etniczna wywodzi się ze związku lwa z upartą księżniczką, która przybyła na Cejlon w IV w. p.n.e. i uległa wdziękom zwierzęcia.

Najważniejszą religią skupiającą najwięcej wyznawców jest buddyzm i dlatego przed podróżą na wyspę warto wcześniej poznać historię Buddy, który na łożu śmierci pobłogosławił księcia Widźaję i wyspę. Historia religii na wyspie jest strasznie zawiła i najlepiej zapoznać się z jej tajnikami zwiedzając muzea i świątynie Sri Lanki. Podobne znaczenie w cejlońskim życiu społecznym odgrywa astrologia oraz planety i duchy wpływające na obyczaje i politykę. Oprócz wyznawców hinduizmu wyspę zamieszkują także muzułmanie oraz chrześcijańscy potomkowie konkwistadorów z Europy. Wszystkie te religie, jak i związane z nimi rytuały oraz obyczaje, są bardzo zróżnicowane i warto zwracać uwagę na hinduskie święta, barwne miejsca kultu i wyznawców dosyć egzotycznych religii. Różnorodnych świąt w kalendarzu lankijskim jest bardzo dużo, a Lankijczycy uchodzą za wspaniałych kompanów do świętowania i dobrej zabawy do białego rana.

Chociaż mieszkańcy wyspy są ludem silnie zakorzenionym w religijnych tradycjach, z życzliwością odnoszą się do turystów i są dla podróżników niezwykle gościnni, stawiając na nowoczesne podejście do turystyki. Warto pamiętać, że na wyspie dozwolone jest jedzenie rękoma i używanie głównie prawej ręki do podejmowania posiłków. Cudzoziemcy powinni się do tego dostosować. Przy powitaniu warto także wyciągnąć prawą rękę oraz spodziewać się licznych pytań dotyczących pochodzenia, rodziny, dzieci i religii. Spotykając na ulicy mnichów nie wolno im podawać ręki, jedynie wykonać tradycyjne pozdrowienie w postaci ukłonu z rękami złożonymi do modlitwy i uniesionymi do czoła. Nie należy dziwić się jak mieszkańcy wyspy bacznie obserwują „obcych” i nie ulegać złudzeniu, że jest się źle odbieranym. Obserwacja nieznajomych leży w obyczajowości wyspiarzy i jest dla nich czymś zupełnie normalnym.

Wypoczywając na plażach można podziwiać Lankijczyków w nietypowy sposób łowiących ryby. Na wyspie uchodzi to za wielowiekową tradycje i swoisty rytuał. Rybacy siedzą przeważnie na długim kiju przypominającym rodzaj szczudła z niewielką deseczką do siedzenia. Takie łowienie ryb trwa przeważnie bardzo długo i jest niezwykle ciężkie, ale mimo wszystko zadziwia turystów i zachęca do łowienia ryb właśnie w taki sposób.

Przed wejściem do świątyni należy zdjąć buty i pamiętać o odpowiednim ubiorze nie rażącym wyznawców poszczególnych religii. Za miejsca święte uważa się nawet starożytne ruiny, a robienie zdjęć na tle świątyń i obiektów kultu religijnego jest teoretycznie zabronione.

Pomimo iż na Sri Lance językiem urzędowym jest syngaleski i tamilski, w większości miejscowości turystycznych można porozumiewać się po angielsku.

Na plażach zabronione jest opalanie topless oraz nudyzm. Społeczeństwo na Sri Lance uchodzi za bardzo konserwatywne, w związku z czym na urlop lepiej zabrać schludne ubrania, by nie narazić się na zbędne zaczepki.

W hotelach i restauracjach warto zwracać uwagę na rachunki, gdyż 10% opłaty za obsługę jest przeważnie wliczone w cenę. Jeśli nie, można dodatkowo wręczyć 10-procentowy napiwek kelnerowi czy pokojówce. Przed hotelami i w najpopularniejszych miejscach kręci się mnóstwo „naciągaczy” i „naganiaczy”, wiec z dystansem należy podchodzić do przejażdżki pierwszą lepszą rikszą, wizyty w sklepie czy zatrzymania się w określonym hotelu.

Centralna Prowincja jako jedyny region na Sri Lance nie ma dostępu do oceanu, więc aktywne spędzanie wolnego czasu polega przede wszystkim na zwiedzaniu lankijskich miast, buddyjskich świątyń i parków narodowych. W okolicy znajduje się mnóstwo wzniesień dla mniej wymagających piechurów oraz wyższych gór, w które zapuszczają się przeważnie doświadczeni turyści. W rezerwatach przyrody wyznaczono wiele szlaków pieszych, a wyprawa do Parku Narodowego Równiny Hortona, Rezerwatu Lasu Deszczowego Sinharaja czy Parku Narodowego Uda Walawe pozostanie w pamięci na długie lata. Niektóre biura podróży specjalizują się w organizowaniu raftingu oraz spływów po rzekach i jeziorach.

Słoniowy Sierociniec Pinnawela – szlachetne miejsce, w którym ludzie opiekują się słoniami dochodzącymi do siebie po niebezpiecznych przygodach w buszu i zagubionymi w tropikalnej dżungli. Turyści mogą przyjrzeć się zwierzętom z bliska, zrobić im zdjęcie i nakarmić.

Wyprawa do świętych miejsc – w okolicy Kandy znajduje się kilka interesujących świątyń, które na jednodniowej wycieczce powinni zwiedzić pasjonaci buddyjskich religii. Wihara Gadaladenija jest kamienną budowlą wznoszącą się szczycie niewysokiego wzgórza; pięknym portalem i kaplicami pobocznymi charakteryzuje się wihara Lankatilake; z kolei dewale Kataragama ozdobiona jest mnóstwem figur.

Mahiyangana – jedno z trzech świętych miejsc, w których nauczał Budda – tak głosi starożytna kronika buddyjska. W niewielkim miasteczku położonym wśród wzniesień turyści mają dostęp do świątyni związanej z religijnymi przypowieściami.

Posiadłość Loolecondera – pierwsza na Cejlonie plantacja herbaty, którą w 1867 r. założył kolonizator James Taylor. Turyści mogą zwiedzić zabytkową rezydencję, kupić aromatyczną herbatę oraz podziwiać przepiękne widoki na rzekę Mahaweli. Okoliczną atrakcją jest także wodospad Kurundu Oya, do którego prowadzi malownicza trasa.

Nuwara Eliya – miasteczko, które podczas podróży po Sri Lance może okazać się ukojeniem dla ciała i duszy dzięki pięknym widokom i przyjaznemu klimatowi. Jako pierwszy w tym miejscu, w roku 1846, pojawił się brytyjski odkrywca Samuel Baker i złożył osadę dającą początek ciekawej miejscowości. Spacerując po uliczkach można poczuć się jak w angielskim miasteczku za sprawą kolonialnej zabudowy z muru pruskiego i terenów zielonych przywołujących na myśl brytyjskie ogrody. Podczas wędrówki warto zajść do Grand Hotelu, w którym personel serwuje wyśmienitą herbatę. Z kolei na turystów miłujących piesze wędrówki czeka „góra samotnego drzewa”, czyli Single Tree Mountain z pięknymi widokami na okolicę. Miasteczko jest także doskonałą bazą wypadową do zwiedzania Parku Narodowego Równiny Hortona, malowniczo położonych wodospadów, plantacji herbaty i ogrodu Hakgala. Na turystów czeka kilka dobrych hoteli i pensjonatów o różnym standardzie.

Góra Hakgala – wśród plantacji herbaty dumnie wznosi się skalna ściana dominująca nad okolicą. Oprócz zdobycia wzniesienia można udać się do ogrodu botanicznego Hakgala słynącego z przepięknych kwiatów, dzikich zwierząt i zachwycających widoków.

Park Narodowy Równiny Hortona – idealne miejsce dla piechurów, otoczone łańcuchem gór Totapola i Kirigalpotta. Wśród wielu tras najlepiej wybrać kilkukilometrową pętlę prowadzącą na symboliczny Koniec Świata, czyli jedyny w swoim rodzaju punkt widokowy usytuowany na krawędzi płaskowyżu.

Ella – niewielka miejscowość dająca początek niezapomnianym wyprawom w góry. Panorama wzgórz roztaczająca się z górskiej rozpadliny Ella Gap jest zadziwiająca, podobnie jak piękny jest Mały Szczyt Adama i skała Ella dominująca w krajobrazie. W okolicy znajduje się malowniczy wodospad Rawana Ella oraz jaskinia związana z lokalną legendą, według której niegodziwy Rawana uwięził tam porwaną Sitę.

Wellawaya – wioska, która zasłynęła z okolicznych odkryć archeologicznych. W miejscu zwanym Buduruwagala naukowcy odsłonili siedem kolosalnych figur przedstawiających buddyjskie bóstwa. Rzeźby mierzą kilkanaście metrów wysokości i pochodzą z przełomu IX i X wieku. Nieopodal znajduje się najwyższy na wyspie wodospad Bambarakanda mierzący aż 240 m wysokości.

Szczyt Adama – mistyczna góra spowita mgłą, z charakterystyczną, stożkowatą sylwetką. Od wieków jest to miejsce pielgrzymkowe Syngalezów, według których wielkie zagłębienie na szczycie góry jest odciskiem stopy Buddy. O świcie Szczyt Adama sprawia wrażenie fatamorgany unoszącej się nad ziemią, natomiast sama wspinaczka na wierzchołek i nieziemskie widoki gwarantują pełną mistycyzmu aurę.

Rezerwat Lasu Deszczowego Sinharaja – niezniszczony przez cywilizację rezerwat pięknych lasów deszczowych, uchodzi wśród turystów za skarbnicę przyrody z najróżniejszymi gatunkami flory i fauny. Za sprawą potężnych koron drzew w lesie panuje półmrok tworzący baśniową atmosferę. W dżunglę najlepiej zapuścić się z doświadczonym przewodnikiem.

Park Narodowy Uda Walawe – obszar popularny wśród turystów, dzięki słoniom żyjącym na wolności. Podczas jeep safari można także uchwycić w obiektywie cejlońskie zwierzęta, takie jak: jelenie, krokodyle, małpy czy lamparty.

Aluvihara – niezwykły klasztor położony w malowniczej dolinie na północ od miasta Matale. Historia głosi, że w tym miejscu, w I w. p.n.e. powstały pierwsze pisma dotyczące buddyzmu, uwiecznione na liściach palmy. W podziemiach można zobaczyć między innymi figury grzeszników dręczonych przez demony i wiele innych skarbów związanych z buddyzmem.

Nalanda Gedige – pośród zielonych wzgórz, niedaleko rzeki Mahaweli, w połowie drogi między Matale a Dambulla, znajdują się niezwykłe ruiny wzniesione przed wiekami z cegieł i poświęcone Buddzie. Dzięki przepięknej okolicy i mistycznej atmosferze niepowtarzalny zabytek jest ciekawym miejscem chętnie odwiedzanym przez turystów.

Dambulli – najbardziej okazała, jaskiniowa świątynia Sri Lanki, otoczona buddyjską czcią. Architektura świętego miejsca zmieniała się na przestrzeni wieków osiągając ostatecznie kształt Złotej Świątyni z ogromnym posągiem siedzącego Buddy. Z góry, na której znajdują się jaskinie, roztacza się porywający widok, z kolei turystyczna ścieżka prowadzi zwiedzających do pasjonujących miejsc. Okazale wygląda „wiharaja Dewaradźa” – niezwykła grota z potężnym posągiem leżącego Buddy i ścianami ozdobionymi malowidłami. Skromny wystrój ma jaskinia zwana Świątynią Wielkich Królów z imponującymi rozmiarami, potężnym sklepieniem oraz ogromną liczbą posągów przedstawiających świętych i osoby świeckie. W jaskini „wiharaja Maha Alut” można natknąć się na wielki posąg siedzącego Buddy w otoczeniu innych Buddów, z kolei w ostatniej jaskini „wiharaja Pacchima”, według legendy, miały znajdować się królewskie klejnoty.

Budda Aukana – olbrzymi posąg Buddy, najlepiej zachowany na wyspie, można podziwiać około 30 km na północny-zachód od miejscowości Dambulli. Figura prawdopodobnie została wyrzeźbiona w skale w V w., chociaż badania wskazują na późniejszy okres. 13-metrowy Budda robi wrażenie, tym bardziej że dzięki kunsztowi rzeźbiarzy sprawia wrażenie lekkości i wdzięku.

Kiedy najlepiej wybrać się do Centralnej Prowincji?
Sri Lanka ma tę zaletę, że sezon turystyczny trwa tam przez cały rok, a położenie geograficzne gwarantuje długotrwałe nasłonecznienie ze stałymi temperaturami utrzymującymi się na poziomie 30°C. Warto jednak pamiętać, że wyspa jest zróżnicowana pod względem klimatycznym, dlatego podróżując między regionami, w ciągu jednego dnia można trafić na strefę tropikalnego upału i mgliste wyżyny z chłodnym powietrzem. Takim regionem jest Centralna Prowincja. Na wyżynach temperatury są nieco niższe niż na wybrzeżach, a noce bywają zimne. Pory deszczowe w regionie występują podobnie jak na wschodzie i zachodzie wyspy. Monsun południowo-zachodni znany jako Yala, przynosi opady znad Oceanu Indyjskiego w miesiącach od maja do września. Wspaniała pogoda między listopadem a kwietniem nadciąga z zachodniego i południowego wybrzeża, chociaż turyści mimo wszystko najchętniej wybierają grudzień, styczeń, luty i marzec, i w tych miesiącach panuje szczyt sezonu.

Jaka waluta obowiązuje na Sri Lance i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Sri Lanki jest rupia lankijska (LKR), 1 LKR = 100 centów. Dla turystów z zachodu ceny na Sri Lance są do przyjęcia, a koszty wyżywienia i zakwaterowania, w porównaniu do biletów lotniczych, są tanie. Ceny poza sezonem spadają nawet trzykrotnie w porównaniu do najpopularniejszych miesięcy.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Sri Lance?
Sri Lanka ma długą historię, na przestrzeni której rozwijała się kultura i sztuka objawiająca się obecnie w pamiątkowych przedmiotach i materiałach. Rzemieślnicy od stuleci zajmują się snycerką, rzeźbią w kamieniu, drewnie i kości słoniowej. Popularnością wśród turystów cieszą się budzące grozę maski wykorzystywane podczas różnych rytuałów, a także drewniane rzeźby, które można kupić praktycznie wszędzie. Najpopularniejszym materiałem, z którego wyrabia się te przedmioty jest heban, drewno tekowe, mahoń, drewno sandałowe i satynowe. Najczęściej wykonywanymi przedmiotami są figurki słoni i Buddy dostępne w najróżniejszych rozmiarach. Świetnymi zabawkami dla dzieci są wykonane z drewna miniaturki samochodów, ciężarówek i pojazdów tuk-tuk, a także zagadkowe pudełka z wewnętrznymi skrytkami, które można otworzyć jedynie za pomocą szyfru. Panie powinny zainteresować się batikami, czyli misternie wykonanymi tkaninami, ręcznie barwionymi i woskowanymi oraz obrazami wykonanymi techniką batikową. Ich uwadze nie mogą ujść także ręcznie wykonane koronki, mosiężne lampy wykorzystywane w świątyniach, zdobione tace, misy i szkatułki wykonane z laki. Szczególnie na wiejskich obszarach warto zainteresować się wyrobami garncarskimi oraz ceramiką ozdobioną dekoracyjnymi wzorami. W obszarach nadmorskich handlarze specjalizują się w handlu polerowanymi muszlami i kawałkami koralowców. Należy jednak pamiętać, że zabronione jest wywożenie z kraju przedmiotów pochodzenia zwierzęcego, więc sprzedawców z takimi pamiątkami lepiej omijać. Turyści o zasobnych portfelach mogą rozglądnąć się za kamieniami szlachetnymi, z których słynie wyspa, ale przy zakupie szafiru, topazu, rubinu czy ametystu należy wykazać się dużą ostrożnością. Pewniejszą pamiątką może okazać się biżuteria w postaci złotego pierścionka, kolczyków czy łańcuszka. Miejscowi rzemieślnicy ręcznie wytwarzają instrument muzyczne, więc ciekawym prezentem dla kogoś bliskiego może być bębenek używany podczas świąt religijnych, flet, tamburyno lub mosiężna trąbka. W bagażu powinna także znaleźć się paczuszka cejlońskiej herbaty oraz zestaw aromatycznych przypraw.

Jaki czas obowiązuje na Sri Lance?
Do czasu polskiego dodajemy 3,5 godziny w lecie i 4,5 w zimie.

Jak poruszać się po Centralnej Prowincji?
Komunikacja na Sri Lance jest dobrze rozwinięta, autobusem można dojechać do każdej znaczącej miejscowości, chociaż komfort podróży nie jest najlepszy. Przy pokonywaniu większych odległości najlepiej korzystać z ekspresowych autobusów lub klimatyzowanych minibusów. Ceny za przejazd nie są wysokie, w związku z czym bardzo często występują problemy związane z brakiem miejsc.

Chociaż podróżowanie pociągiem jest wygodniejsze niż autobusem, zajmuje więcej czasu, zwłaszcza w okolicach górskich, niemniej z okna pociągu można podziwiać malownicze widoki. Pociągi kursują na trzech głównych liniach: nadbrzeżnej na trasie Kolombo- Negombo-Puttalam-Galle-Matara; głównej Kolombo-Kandy-Nuwara Eliya-Badulli; północnej z Kolombo w kierunku Vavuniyi i Dżafny. Niektóre pociągi mają specjalne wagony widokowe.

Od kierowców wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy. Prowadzenie auta jest ryzykowne i uciążliwe z racji tego, że mieszkańcy wyspy nie przestrzegają zasad ruchu i bardzo często obowiązuje jedynie zasada ustępowania pierwszeństwa większym pojazdom. Obowiązuje także ruch lewostronny. Kierowcy bardzo często używają klaksonów, by zaznaczyć swoją obecność na drodze. Najwygodniejszą formą podróżowania jest wynajęcie samochodu z kierowcą, co jednak wiąże się z wysokimi opłatami. Po dużych miastach najlepiej poruszać się zmotoryzowanymi rikszami „tuk-tuk”.

Jakie są ograniczenia celne są na Sri Lance?
Ograniczenia celne nie odbiegają od ogólnie przyjętych norm prawa celnego, bez opłaty można wwieźć i wywieźć 1,5 l mocnego alkoholu, 2 butelki wina, 200 papierosów, 50 cygar i perfumy wskazujące na własne potrzeby. Zabronione jest wywożenie z krajów przedmiotów pochodzenia zwierzęcego.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia na Sri Lance?
Ze względu na wysokie koszty leczenia przed wylotem na Sri Lankę zaleca się wykupienie międzynarodowego ubezpieczenia zdrowotnego, które obejmuje zwrot kosztu zakupów lekarstw i środków opatrunkowych, leczenie szpitalne, transport do szpitala, konsultacje medyczne itp. Usługi medyczne są na wysokim poziomie, niemniej ich ceny są dużo droższe w stosunku do krajów europejskich. Polisy polskich towarzystw ubezpieczeniowych nie są na Sri Lance uznawane. Jeżeli posiada się ubezpieczenie kosztów leczenia za granicą, po wizycie u lekarza należy poprosić o wystawienie szczegółowego rachunku, by odzyskać później koszty leczenia. W hotelach o wysokim standardzie działają indywidualne placówki medyczne zapewniające gościom odpowiednią opiekę. Ostrożnie należy podchodzić do kontaktu z lekarzami w mniejszych miejscowościach, gdyż bardzo często stosują medycynę tradycyjną, chociaż przy drobnych dolegliwościach może to okazać się ciekawym doświadczeniem.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl

Między Polską a Sri Lanką obowiązuje ruch wizowy. Wizy można zakupić na lotnisku, obowiązują na okres nie dłuższy niż 30 dni i uprawniają do wielokrotnego przekraczania granicy. Wymagany jest paszport ważny co najmniej 6 miesięcy od zakończenia pobytu na Sri Lance, a także bilet powrotny. Nie ma obowiązku meldunkowego.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Colombo
Sri Lanka, Colombo, Phoenix Ventures Ltd., 2nd Floor, 409 Galle Road, Colombo 3
Tel.: +94 11 2565612 Faks: +94 11 4727060
CheryID@brandix.com